W historii oręża spotykamy broń charakterystyczną dla określonych miejsc, państw lub kultur. Gdy myślimy o szlacheckiej Polsce pierwszym skojarzeniem jest szabla karabela. Dla Japonii – trochę niepoprawnie nazywana – katana. Natomiast obecnie prezentowany eksponat jest nierozerwalnie związany z Indiami i nigdzie indziej nie występował.
Sztylet katar (wym. – kataar) bo o nim mowa, jak każda tego typu broń, maił głownię o dwóch krawędziach tnących. Posiadał też bardzo charakterystyczną rękojeść. Składała się ona z dwóch stalowych wąsów przyczepionych po obu stronach głowni, które dodatkowo połączone były metalową poprzeczką. I właśnie ta poprzeczka stanowiła uchwyt broni. Początkowo była to broń radżputów czyli członków indyjskich rodów rycerskich. Następnie spopularyzowała się w całych Indiach.
Eksponat pochodzi ze zbiorów Muzeum Wojska w Białymstoku.