Wystawa czasowa „Wojskowi w fotograficznym atelier” (luty – kwiecień 2017 r.)
Fotografię wykonano w studyjnym atelier nieznanego zakładu fotograficznego w Cesarstwie Niemieckim. Powstanie zdjęcia datuje się na lata 1907-1914. Jej wymiary to 13,7 cm x 9 cm. Zdjęcie znajduje się w zbiorach Muzeum Wojska w Białymstoku.
Fotografia przedstawia umundurowanego żołnierza pruskiego. Mężczyzna stoi na tle ściany z dekoracją imitującą leśny krajobraz. Fotografia została wykonana w czarno-białych barwach. Zdjęcie zachowało się w bardzo dobrym stanie. Jest bardzo czytelne pomimo wrażenia zamglonego pomieszczenia, w którym wykonywana była fotografia.
Sfotografowany żołnierz stoi w niewielkim rozkroku, zwrócony jest do widza lewym półprofilem. Mężczyzna patrzy nieruchomo przed siebie. Ma szeroko otwarte oczy, brwi są lekko ściągnięte. Żołnierz ma prosty, krótki nos i duże podkręcone wąsy, które nie przykrywają ust. Mężczyzna ma na głowie czako, czyli wysoką czapkę wojskową z daszkiem i płaskim denkiem. Z przodu na czako umieszczony jest krzyż równoramienny z rozszerzonymi zakończeniami ramion. Krzyż wpisany jest w owalną obwódkę. Na górze czapki uwagę zwraca owalny pompon, wystający ponad rondo czako. Mężczyzna ma ręce opuszczone wzdłuż tułowia. Prawą dłonią obejmuje lufę karabinu Mauser, opartego kolbą o podłogę. Na karabin nałożony jest długi bagnet. Żołnierz ubrany jest w jednorzędową kurtkę mundurową z dwiema kieszeniami na połach. Przy widocznym na zdjęciu prawym mankiecie przyszyte są w pionie trzy guziki. Mężczyzna przepasany jest pasem z ozdobną klamrą. Do pasa po obu stronach założone ma prostokątne ładownice. Przy lewym boku wisi na pasie żabka, czyli rodzaj skórzanego futerału obejmującego pochwę do bagnetu. Spodnie żołnierza wpuszczone są w długie skórzane buty. Mężczyzna stoi na jednolitym pofałdowanym materiale. Z tyłu ma dekoracyjne tło. Po lewej stronie namalowane wysokie drzewa i rośliny, po prawej dróżka. Scena przypomina leśny krajobraz.
Fotografia przedstawia żołnierza pruskiej Landwehry. Były to formacje wojskowe II rzutu, coś w rodzaju pospolitego ruszenia. Funkcjonowały w XIX i XX wieku na terenie Niemiec, Prus, Austro-Węgier i Szwajcarii. Służyli w nich żołnierze rezerwy w różnym wieku.
Fotografię wykonano w studyjnym atelier zakładu FOTOGRAFIA „MODERN” w Białymstoku przy ul. Lipowej 31, 4 kwietnia 1920 roku. Wymiary zdjęcia to 13,5 cm x 8,5 cm. Fotografia znajduje się w zbiorach Muzeum Wojska w Białymstoku.
Zdjęcie przedstawia polskiego ułana stojącego na tle ściany z dekoracją imitującą park. Fotografia wykonana jest w czarno-białych barwach. Zdjęcie jest delikatnie zniszczone po brzegach. Jest bardzo czytelne.
Sfotografowany ułan ma ok. 30 lat. Mężczyzna stoi wyprostowany z lewą nogą wysuniętą do przodu. Lewą dłoń trzyma na prawej, opierając się o stojącą przed nim szablę w pochwie. Żołnierz ma owalną twarz, i lekko odstające uszy. Patrzy pewnie przed siebie małymi, szeroko otwartymi oczami. Mężczyzna ma krzaczaste brwi i wąski, krótki nos. Jest gładko ogolony. Ma zamknięte usta. Na głowie ma założoną okrągłą czapkę kawaleryjską. Ułan ubrany jest w jednorzędową kurtkę mundurową zapinaną na guziki. Kurtka ma cztery kieszenie – dwie na wysokości klatki piersiowej, dwie na dolnych połach. W talii żołnierz przepasany jest dwubolcowym pasem z przypiętą koalicyjką, czyli rodzajem skórzanego paska, który podtrzymuje pas główny. Koalicyjka przełożona jest przez prawe ramię. Na lewym ramieniu założone są etyszkiety, czyli ozdobne plecione sznury. Sznury są zakończone dwoma chwastami z frędzli. Ułan ma na sobie spodnie bryczesy i długie skórzane buty. Żołnierz stoi na posadce w geometryczne wzory. Za mężczyzną wisi dekoracyjny motyw parkowy z rozłożystym drzewem po prawej stronie i alejką ze schodami po lewej.
Fotografia przedstawia nieznanego z nazwiska ułana jednego z pułków jazdy Wojska Polskiego. Takich oddziałów w Wojsku Polskim okresu międzywojennego było 27. Jeden z nich stacjonował w garnizonie wojskowym miasta Białegostoku. Nosił nazwę 10. Pułku Ułanów Litewskich.
Fotografię wykonano w studyjnym atelier nieznanego z nazwy zakładu fotograficznego w Bielakowszczyźnie w 1937 roku. Jej wymiary to 13,3 cm x 8,5 cm. Zdjęcie znajduje się w zbiorach Muzeum Wojska w Białymstoku.
Fotografia przedstawia stojącego, umundurowanego polskiego żołnierza. Mężczyzna stoi na tle ściany z dekoracją. Fotografia wykonana jest w czarno-białych barwach. Zdjęcie zostało wykonane w bardzo dobrej jakości i zachowało się w nienaruszonym stanie.
Sfotografowany żołnierz stoi zwrócony do widza prawym półprofilem. Stopy stykają się ze sobą piętami, a przy palcach są rozsunięte. Mężczyzna patrzy przed siebie stanowczym wzrokiem. Prawą rękę trzyma lekko z tyłu, lewa opuszczona wzdłuż tułowia. Żołnierz jest młody, ma ok 30 lat. Stoi wyprostowany. Sprawia wrażenie rozluźnionego. Twarz ma gładko ogoloną. Oczy ma szeroko otwarte, nieduże. Nos szeroki, usta wąskie, zamknięte. Na głowie żołnierz ma czapkę rogatywkę. Z przodu, na czapce umieszczony jest polski orzeł wojskowy, a pod nim jedna gwiazdka. Pojedyncza gwiazdka, umieszczona obok numeru 5, widoczna jest również na prawym naramienniku. Gwiazdka jest oznaczeniem stopnia wojskowego i wskazuje, że sfotografowany żołnierz jest podporucznikiem. Mężczyzna ubrany jest w jednorzędową kurtkę mundurową z czterema kieszeniami, dwiema na wysokości klatki piersiowej i dwiema na połach. Na kołnierzyku naszyta jest patka z wężykiem. Żołnierz przepasany jest dwubolcowym pasem. Mężczyzna ma na sobie spodnie bryczesy i długie skórzane buty.
Za żołnierzem znajduje się ściana z abstrakcyjnym wzorem, który przypomina duży wachlarz.
Fotografia przedstawia podporucznika 5. pułku piechoty Legionów. Legiony Polskie powstały w 1914 r. W czasie I wojny światowej walczyły u boku armii austro-węgierskiej i niemieckiej z oddziałami rosyjskimi. Dowódcą I Brygady Legionów był późniejszy marszałek Józef Piłsudski.
Fotografię wykonano w studyjnym atelier zakładu fotograficznego „RENARDO” przy ul. Nowy Świat 37 w Warszawie w sierpniu 1937 roku. Wymiary zdjęcia to 13,5 cm x 8,5 cm. Zdjęcie znajduje się w zbiorach Muzeum Wojska w Białymstoku.
Fotografia przedstawia umundurowanego polskiego żołnierza. Mężczyzna stoi na tle ściany z dekoracją. Zdjęcie jest wykonane w czarno-białych barwach. Zdjęcie jest bardzo czytelne, nie ma widocznych zniszczeń.
Sfotografowany żołnierz stoi zwrócony do widza lewym półprofilem. Prawą nogę wysunął lekko do przodu, ręce założył za plecy, a w dłoniach trzyma oparcie stojącego za nim krzesła. Mężczyzna patrzy niepewnie przed siebie. Żołnierz jest młody, ma ok. 25 lat. Stoi swobodnie. Twarz ma gładko ogoloną. Oczy ma lekko przymrużone, nos krótki. Usta ma wąskie, zamknięte.
Żołnierz ma na głowie czapkę rogatywkę. Z przodu na rogatywce są umieszczone polski orzeł wojskowy, a pod nim trzy belki oznaczające stopień wojskowy plutonowego. Trzy belki widoczne są również na naramiennikach, tam widnieją nad numerem 23. Żołnierz jest ubrany w jednorzędową drelichową bluzę z czterema guzikami i dwiema kieszeniami na wysokości klatki piersiowej. Bluza ma gładki kołnierzyk i jest przepasana dwubolcowym pasem. Przy lewym boku żołnierz ma przytroczoną do pasa szablę na rapciach, czyli skórzanych paskach służących do zawieszania przy pasie broni białej. Żołnierz ma na sobie spodnie bryczesy i długie skórzane buty z ostrogami. Plutonowy stoi na prostokątnym chodniku, który leży na drewnianej podłodze. Za mężczyzną wisi na ścianie dekoracja imitująca wnętrze pomieszczenia z oknem, długimi zasłonami i wazonem z kwiatami.
Fotografia przedstawia plutonowego Józefa Zięcinę ze Szkoły Podchorążych Kawalerii. Plutonowy jako podoficer podnosił swoje kwalifikacje wojskowe ucząc się w Szkole Podchorążych Kawalerii. Mieściła się ona w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Po jej ukończeniu absolwenci zostawali oficerami i otrzymywali przydziały liniowe do wyznaczonych pułków kawalerii (ułańskich, szwoleżerskich i strzelców konnych).
Fotografię wykonano w studyjnym atelier nieznanego zakładu fotograficznego w II Rzeczpospolitej. Okres powstania zdjęcia datowany jest na lata 1936-1939. Wymiary fotografii to 13,7 cm x 8,4 cm. Zdjęcie znajduje się w zbiorach Muzeum Wojska w Białymstoku.
Fotografia przedstawia żołnierza polskiego stojącego na tle ciemnej ściany. Zdjęcie jest czarno-białe. Zachowane jest w dobrym stanie. Na fotografii widoczne są zagięcia rogów i zgięcie w dolnej jej części.
Sfotografowany żołnierz stoi przodem do widza. Jest w lekkim rozkroku, patrzy na wprost, ręce opuścił swobodnie, a w lewej dłoni trzyma kordzik. Mężczyzna jest młody, ma ok. 30 lat. Jest gładko ogolony. Ma delikatnie odstające uszy, oczy nieduże, szeroko otwarte. Nos ma wąski i krótki. Usta zamknięte. Żołnierz ma na głowie beret i gogle. Ubrany jest w dwurzędową kurtkę skórzaną z postawionym kołnierzem. Spod niej widoczna jest kurtka mundurowa. Na jej kołnierzyku znajduje się wężyk. Żołnierz przepasany jest jednobolcowym pasem. Po prawej stronie do pasa przypięta jest kabura, z której wystaje sznur. Ze sznura przypiętego do pistoletu utworzona jest pętla. Sznur przełożony jest przez szyję żołnierza. Z lewej strony do pasa przypięte są rapcie, czyli skórzany pasek służący do zawieszania przy pasie broni białej. Przez lewe ramie przewieszony jest pasek od torby raportówki, którą żołnierz ma za sobą. Mężczyzna ma na sobie spodnie i długie skórzane buty. Stoi na dywanie w symetryczne wzory kwiatowe. Na drugim planie umieszczone jest fotograficzne ciemne tło z jasnymi mazaniami.
Fotografia przedstawia kaprala Romana Puciłowskiego, żołnierza jednostek pancernych lub zmotoryzowanych Wojska Polskiego okresu międzywojennego. Jednym z rodzajów broni Wojska Polskiego były bronie pancerne. Jeden z tego typu oddziałów stacjonował w Grodnie i nosił nazwę 7. batalionu pancernego. Wyposażony on był między innymi w czołgi 7 TP, Renault R-35 i inne pojazdy pancerne np. tankietki. Były również oddziały wyposażone w pociągi pancerne.
Fotografię wykonano w studyjnym atelier nieznanego zakładu fotograficznego w II Rzeczypospolitej. Zdjęcie powstało 5 sierpnia 1928 r. Jego wymiary to 13,3 cm x 8,1 cm. Zdjęcie znajduje się w zbiorach Muzeum Wojska w Białymstoku.
Fotografia przedstawia żołnierza polskiego. Żołnierz stoi na tle ściany z motywem dekoracyjnym. Fotografia wykonana w czarno-białych barwach. Zdjęcie jest czytelne. Zachowało się w dobrym stanie. Można zauważyć nieliczne załamania.
Żołnierz sfotografowany jest w pozycji stojącej, prawym półprofilem w lekkim rozkroku. Mężczyzna patrzy pewnie przed siebie. Prawą rękę trzyma za sobą, lewą ma opuszczoną wzdłuż siebie. Żołnierz ma ok. 35 lat. Mężczyzna ma krótkie, ułożone włosy. Ma duże oczy i szeroki nos. Usta są zaciśnięte.
Żołnierz ubrany jest w jednorzędową kurtkę mundurową z dwiema kieszeniami na połach. Przepasany jest dwubolcowym pasem, do którego po prawej stronie założona jest kabura. Na kołnierz naszyty jest wężyk szeregowego. Na naramiennikach widoczne są trzy belki. Mężczyzna ma na sobie spodnie i długie skórzane buty. Po jego lewej stronie stoi drewniana beczka sięgająca mu ponad kolano. Na beczce leży okrągła czapka z daszkiem. Na przedniej części czapki umieszczony jest polski orzeł wojskowy, a pod nim trzy belki. Za żołnierzem znajduje się dekoracyjne tło. Na jego pierwszym planie namalowana jest łąka z bujną roślinnością, na drugim planie dwie brzozy, a z głębi wyłaniają się murowane budynki i kościół.
Fotografia przedstawia plutonowego Hausera z Korpusu Ochrony Pogranicza. Korpus Ochrony Pogranicza powołany został w 1924 r. W jego szeregach służyli żołnierze oddelegowani ze służby liniowej w oddziałach Wojska Polskiego. Ich głównym zadaniem była ochrona nienaruszalności wschodniej granicy państwa polskiego przez obywateli ZSRR, Łotwy i Litwy.
Fotografię wykonano w studyjnym atelier zakładu fotograficznego M. K. Babianskoj w Rosji. Zdjęcie powstało przed 1907 rokiem. Jego wymiary to 11 cm x 4 cm. Zdjęcie znajduje się w zbiorach Muzeum Wojska w Białymstoku.
Fotografia przedstawia rosyjskiego żołnierza, stojącego na tle ściany z dekoracją. Zdjęcie jest wykonane w czarno-białych barwach. Zachowało się w bardzo dobrej jakości. Na fotografii z łatwością można zobaczyć szczegóły.
Sfotografowany żołnierz stoi „na baczność” przodem do widza. Jest wyprostowany, ręce ma opuszczone wzdłuż tułowia, stopy stykają się ze sobą piętami, a przy palcach są rozsunięte. Mężczyzna patrzy dumnie przed siebie szeroko otwartymi oczami. Żołnierz ma mały nos i duże podkręcone wąsy odsłaniające zaciśnięte usta. Na głowie ma czapkę karakułową. Z przodu na czapce umieszczony jest dwugłowy orzeł. Mężczyzna ubrany jest w kurtkę mundurową ze stójką. Kurtka przepasana jest jednobolcowym pasem. Po prawej stronie pasa przypięta jest kabura, z której wystaje sznur od pistoletu. Stworzona ze sznura pętla założony jest na szyi żołnierza. Przez prawe ramię mężczyzna ma przewieszony pas do pochwy wiszącej przy lewym boku. Na prawej piersi wisi pionowo cieniutki, długi łańcuszek. Na naramiennikach widnieje jedna belka. Mężczyzna ma ręce opuszczone wzdłuż tułowia, a w prawej dłoni trzyma opartą o podłogę szablę. Szabla ustawiona jest po przekątnej. Przy rękojeści szabli przewieszony jest skórzany temblak, czyli ozdobny pasek z chwostem. Spodnie żołnierza są wpuszczone w długie skórzane buty z ostrogami. Żołnierz stoi na jednolitej podłodze, a z tyłu rozciąga się dekoracyjne tło. U góry jest jasne, jednolite, a na dole namalowane są rośliny i drobne kwiaty.
Fotografia przedstawia bombardiera Jana Chaniewskiego z jednostek syberyjskich Armii rosyjskiej. Jan Chaniewski pochodził z Białostocczyzny. Jako poddany cara powołany został do odbycia obowiązkowej służby wojskowej w oddziałach rosyjskiej artylerii stacjonujących swym garnizonem w miastach Syberii. Były to jednostki bardzo waleczne, o nieprzeciętnych walorach bojowych.