Celem wystawy jest pokazanie polskich i norweskich doświadczeń II wojny światowej. Oba kraje były okupowane przez Niemców, prześladujących ludność cywilną, w tym szczególnie okrutnie społeczności żydowskie. Zarówno w Polsce, jak i w Norwegii, wyrazem ducha walki o wolną ojczyznę był ruch oporu. Symbolem wspólnej historii jest bitwa o Narwik, w której po stronie aliantów udział wzięli polscy żołnierze i marynarze.

Istotne są też różnice w tych historiach. Polska doświadczyła okrutnej okupacji sowieckiej, a finalnie znalazła się w bloku wpływów sowieckich. Norwegia po wojnie stała się wolnym krajem.

Wojna przebiegała w tych krajach według podobnych mechanizmów, choć z inną mocą. Liczby ofiar czy statystyki zniszczeń dają słuszny obraz, że w ogólnej skali, Polska bardziej ucierpiała podczas wojny. Jednak losy pojedynczych ludzi, żołnierzy, cywili, Polaków i Norwegów były równie tragiczne. Pamięć o nich jest szczególnie ważna w kontekście mającej dziś miejsce wojny w Ukrainie, gdzie również najbardziej cierpi ludność cywilna.