Po zagarnięciu Austrii i Czechosłowacji, kolejnym krajem, na który padł cień swastyki, była II Rzeczypospolita Polska. Państwo, które od dwudziestu lat podnosiło się z ponad wieku zaborów i zniszczeń, w szybkim tempie pokonywało przeszkody na drodze rozwoju. Położenie geopolityczne stwarzało jednak ogromny problem: II RP znajdowała się miedzy dwoma totalitarnymi państwami – III Rzeszą (Zachód) i ZSRS (Wschód), które miały bardzo ambitne plany co do rozszerzenia swoich wpływów. Ufając w moc sojuszy zagranicznych z Francją i Wielką Brytanią, II RP rozbudowywała swoją armię. Społeczeństwo, które znało smak niewoli, wierzyło, że zbliżająca się zawierucha wojenna, skończy się jak w przypadku wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. – odparciem najazdu przeciwnika.

Świat jaki znali nasi dziadkowie, wkrótce miał przestać istnieć.