kirasjerJerzy Kossak* (1886-1955), „Kirasjer”, brak daty powstania; olej, sklejka; wym. 31 x 32 cm, sygn. MWB/2284
Praca przedstawia żołnierza 14 pułku kirasjerów jazdy Księstwa Warszawskiego, jadącego konno przez las.** Mężczyzna ubrany jest w granatową kurtkę mundurową z pąsowymi wypustkami i kołnierzem oraz złotymi naramiennikami. Na piersi nosi kirys***, przez lewe ramię przewieszony biały pas ładownicy. Spodnie białe, buty długie czarne. Na głowie charakterystyczny hełm z grzebieniem. Kirasjer jedzie na koniu maści kasztanowej, mijając drzewa. W prawym dolnym rogu sygnatura artysty „Jerzy Kossak”.
*Jerzy Kossak* (1886-1955) – malarz, przedstawiciel realizmu; tworzył sceny batalistyczne, historyczne i rodzajowe z wszechobecnym motywem konia. Należał do trzeciego pokolenia Kossaków-malarzy. Jego dziadkiem był Juliusz, a ojcem Wojciech. To zresztą nie koniec artystycznych konotacji rodzinnych – siostrami Jerzego były Magdalena Samozwaniec i Maria Pawlikowska Jasnorzewska, a córką Simona Kossak.
** Jerzy Kossak od dzieciństwa był typowany przez dziadka Juliusza i ojca Wojciecha na sukcesora talentu i tradycji malarskiej familii. Kiedy w 1910 namalował kilka udanych obrazów o tematyce napoleońskiej, jego wymagający ojciec  w  liście do żony pisał: „Z Jurka będzie tęgi malarz (…) Kochany, spracował się rzeczywiście i sześć obrazów machnął, z których większość dowodzi, że powinien być z niego kapitalny malarz.” Dorastanie w rodzinie malarzy stało się jednym z przekleństw Jerzego Kossaka ; mężczyzna nie podjął żadnych studiów artystycznych, a swój talent szlifował jedynie w pracowni ojca. Od początku swojej drogi artystycznej naśladował go, wybierał te same tematy, a niekiedy nawet kopiował jego obrazy. Poruszał się przede wszystkim w tematyce napoleońskiej, scenach walk legionowych, potyczek, pościgów ułanów za bolszewikami, a także znanych z wielu wersji scen typu „ułan-koń-dziewczyna”.
*** Kirys to zbroja ochraniająca korpus składająca się z dwóch części: ochraniającego pierś napierśnika i osłaniającego plecy naplecznika, połączonych za pomocą rzemieni i klamr w pasie, po bokach i na ramionach.