W związku z rozwojem pojazdów pancernych do jednostek polskich trafiły karabiny przeciwpancerne, po jednym w każdym plutonie strzelców. Mimo że wyglądały niepozornie – jak zwykły karabin, tylko większy, potrafiły przebić pancerz każdego ówczesnego czołgu, albo sprawić, że załogę raniły jego odłamki. Dzięki bardzo długiej lufie karabin wystrzeliwał pociski z bardzo dużą prędkością. Karabiny były używane w wojnie obronnej 1939 r., przez żołnierzy wspominane jako niewygodne i nieporęczne, okazały się bronią niezawodną. Nazwa Ur związana jest z ochroną tajemnicy posiadania takiej broni przed obcym wywiadem. Oznaczano ją jako zwykłe karabiny przeznaczone dla innego kraju, Urugwaju. Egzemplarz znajdujący się w zbiorach Muzeum Wojska w Białystoku znajdował się na wyposażeniu 10. Pułku Ułanów Litewskich.  

 

PEŁNY EKRAN