Na zdjęciu: Gen. W. Sikorski i gen. W. Anders podczas rozmowy z żołnierzami Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, w Tockoje, ZSRR, 1941 r. Fotografia ze zbiorów Muzeum Wojska w Białymstoku, nr inw. MWB/D/4219/2
30.07. Podpisanie porozumienia między Polską a ZSRS (układ „Sikorski-Majski”); jeden z punktów zakładał utworzenie na terytorium ZSRS armii polskiej.
4.08. Na wolność wyszedł gen. bryg. Władysław Anders, więziony od jesieni 1939 r. przez NKWD na Łubiance w Moskwie. Tydzień później, po awansie na generała dywizji, objął dowództwo nad armią polską w ZSRS.
14.08. Podpisanie polsko-sowieckiej umowy wojskowej, która stała się podstawą do formowania armii polskiej w ZSRS. Jej stan wyjściowy oszacowano na ok. 30 000 żołnierzy.
27.08. W gmachu Ambasady Polskiej w Moskwie odbyła się pierwsza odprawa, na której ustalona została obsada dowództw wielkich jednostek. Miały się one organizować: w Tatiszczewie – 5. Dywizja Piechoty, Tockoje – 6. Dywizja Piechoty oraz Ośrodek Zapasowy Armii, Buzułuku – Dowództwo Armii.
do 10.09. Do punktów mobilizacyjnych przybyło z obozów jenieckich 983 oficerów i 21 662 żołnierzy polskich.
13.10. Wobec trudności w dostawie żywności, uzbrojenia i lekarstw rząd Wielkiej Brytanii zaproponował ewakuację części armii do Iranu; gen. broni Władysław Sikorski zaakceptował tą propozycję.
4.12. W trakcie polsko-sowieckich rozmów wojskowych ustalono, że armia polska będzie liczyła 96 000 żołnierzy, a 25 000 zostanie ewakuowanych do Wielkiej Brytanii i na Środkowy Wschód. Uzgodniono również, że cztery nowe polskie dywizje będą organizowane według etatów brytyjskich.