Na zdjęciu: Żołnierze 5. Kresowej Dywizji Piechoty, Włochy, 1945. Fotografia (kolorowana oryginalnie) ze zbiorów Muzeum Wojska w Białymstoku, nr inw. MWB/D/3322
4-11.02. Konferencja w Jałcie przywódców koalicji antyhitlerowskiej (tzw. „wielkiej trójki”): J. Stalina, W. Churchilla oraz Franklina Delano Roosevelta. Decydowały się wówczas losy powojennej Europy.
13.02. Po zapoznaniu się z ustaleniami jałtańskimi gen. W. Anders zwrócił się do władz alianckich z prośbą o wycofanie z frontu oddziałów 2. KP. W liście do Prezydenta RP na uchodźstwie Władysława Raczkiewicza pisał: nie mam sumienia żądać w obecnej chwili od żołnierzy ofiary krwi. Do wycofania jednostki ostatecznie nie doszło.
9.04. Rozpoczęło się ostatnie natarcie wojsk sprzymierzonych we Włoszech.
21.04. 2. KP zakończył swój szlak bojowy zdobywając Bolonię. Straty ogólne w walkach na froncie włoskim wyniosły: 2301 poległych, 9352 rannych i 535 zaginionych.
8.05. W życie wszedł podpisany dzień wcześniej akt bezwarunkowej kapitulacji III Rzeszy Niemieckiej, który kończył II wojnę światową w Europie. Żołnierze 2. KP pozostali we Włoszech w składzie wojsk okupacyjnych. W jego szeregi nadal wstępowali Polacy zwalniani z obozów i przymusowych robót. Latem 1945 r. korpus liczył ponad 100 000 żołnierzy.
Sierpień. Wśród żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych (PSZ) na Zachodzie przeprowadzony został plebiscyt z pytaniem o chęć powrotu do kraju. Za natychmiastowym wyjazdem do Polski opowiedziało się zaledwie 23 000 żołnierzy w Wielkiej Brytanii i około 10 000 we Włoszech.
3–25.12. Do Polski, w 13 transportach kolejowych, przybyło z Włoch łącznie 12 305 żołnierzy 2. KP i Jednostek Wojskowych na Środkowym Wschodzie; w tej liczbie tylko 32 oficerów.