Przed wojną francusko-pruską 1870 – 1871 nie istniała jeszcze, jako taka, standardowa racja żywnościowa.  Walczącym żołnierzom pruskim wydawano jednak prowiant obejmujący: plastry bekonu, suszoną fasolę, twardy chleb, ser, sól, cukier i drobne ilości kawy. Zapasy te żołnierz miał nosić ze sobą w czasie walki, podczas której regularne zaopatrzenie byłoby niemożliwe. Po wojnie grupa badawcza Armii Królestwa Prus poszukująca standardowego trwałego produktu żywnościowego natknęła się na patent na prasowaną zupę Erbswurst (dosł. kiełbasa grochowa). Erbswurst nie jest kiełbasą per se. Jest to rolka w kształcie kiełbasy wyłożona folią lub papierem woskowanym, która zawiera 6 tabletek sprasowanej zupy grochowej. W jej skład wchodzą mielony groszek, boczek i przyprawy. Każda z tabletek była rozrabiana w 0,4-litrowej porcji wody i gotowana przez krótki czas w celu uzyskania pożywnej zupy. Wraz z nimi wydawano twarde biszkopty (hartkeks) oraz okazjonalnie konserwy mięsne. W 1888 roku cesarska komisja odpowiedzialna za wyposażenie i racje żywnościowe dokonała przeglądu istniejących zapasów. Efektem jej pracy było opracowanie indywidualnej racji żywnościowej, lepiej dostosowanej do długotrwałego spożycia i upodobań żołnierzy. W rekomendacji komisji znalazły się produkty używane aż do I wojny światowej:

– 130 g Erbswurstu (dwie sztuki),

– 125 g twardego chleba (dwa bochenki),

– 150 g boczku,

– 25 g kawy lub 3 g herbaty,

– 25 g cukru,

– 25 g soli.

Racja dzienna z 1914 roku
– 750 g chleba lub 500 g herbatnika polowego, lub 400 g herbatnika jajecznego,

– 375 g świeżego lub mrożonego mięsa, lub 200 g konserwowanego mięsa,

– 1500 g ziemniaków lub 125-250 g warzyw, lub 60 g suszonych warzyw, lub 600 g mieszanki ziemniaków i suszonych warzyw,

– 25 g kawy lub 3 g herbaty,

– 20 g cukru,

– 25 g soli,

– dwa cygara i dwa papierosy lub 28,3 g tytoniu fajkowego, lub 25,5 g tytoniu do żucia, lub 42,5 g tabaki,

– według uznania dowódcy: 0,17 kufla wódki, 0,44 kufla wina, 0,88 kufla piwa.

W czasie wojny racje mięsa były stopniowo zmniejszane, a od czerwca 1916 roku wprowadzano jeden bezmięsny dzień w tygodniu. Pod koniec tego roku na racje mięsne składało się 250 g świeżego mięsa lub 150 g konserw, lub 200 g świeżego mięsa dla personelu pomocniczego i szkoleniowego. W tym samym czasie racja cukru wynosiła zaledwie 17 g.

Żelazna racja
– 250 g sucharów,

– 200 g konserwowanego mięsa lub 170 g boczku,

– 150 g konserwowanych warzyw,

– 25 g kawy,

– 25 g soli.